tingkah |
ting.kah [n] (1) ulah (perbuatan) yg aneh-aneh atau yg tidak sewajarnya; lagak; canda: kuda itu bermacam-macam -- nya; gadis itu -- nya semakin keterlaluan; banyak --; (2) perangai; kelakuan
[n] (1) gendang; (2) pukulan gendang dsb yg mengiringi lagu, bunyi-bunyian atau tari; (3) nyanyi (sorak, tepuk tangan, dsb) yg berselang-selangan atau bersambutan dng bunyi-bunyian |
tingkah laku |
kelakuan; perangai: terbayang di ruang mata hamba wajahnya, tubuhnya, dan -- lakunya; -- lakunya sangat terpuji |
tingkah langkah |
tingkah laku |
tingkah perangai |
tingkah laku |
bertingkah-tingkah |
ber.ting.kah-ting.kah [v] silih berganti (bersambut-sambutan, berselang-selang), spt bunyi gendang dng bunyi-bunyian yg lain, bunyi lesung: gendang dan canang ~; bunyi katak dan salak anjing ~ memecah kesunyian malam |
buang tingkah |
berjalan dsb dng tingkah (sikap) yg dibuat-buat; membuang sikap |
polah tingkah |
perilaku; tingkah laku |
salah tingkah |
serba canggung (berbuat yg lain dr biasanya) dl bertingkah laku (krn gugup, bingung, dsb) |
talempong tingkah |
talempong yg memainkan irama; saron |
|
|
|