| celaka |
ce.la.ka
[v] (1) (selalu) mendapat kesulitan, kemalangan, kesusahan, dsb; malang; sial: hilang bini boleh dicari, hilang budi badan --; apabila kutukan orang tuanya belum dicabut, -- lah hidupnya nanti; (2) kas keparat, jahanam, bangsat: nih, upahmu jembel --; (3) cak kata seru menyatakan perasaan tidak senang, kecewa dsb: ah -- , kunci saya hilang |
| hulu malang pangkal celaka |
[pb] asal suatu kecelakaan |
| malang celaka Raja Genggang, anak terbeli tunjang hilang |
[pb] hal orang yg malang, waktu diperoleh maksud yg kedua, yg sudah di tangan hilang pula |
| sesal dahulu yg bertuah, sesal kemudian yg celaka |
[pb] setiap perbuatan hendaklah ditimbang masak-masak agar tidak menyesal |
| tuah anjing, celaka kuda |
[pb] nasib manusia tidak sama, ada yg beruntung dan ada pula yg celaka (tidak beruntung) |
| tuah melambung tinggi, celaka menimpa, celaka sebesar gunung |
[pb] berilmu tinggi, tetapi tidak mempunyai pekerjaan yg tetap sehingga hidupnya selalu susah juga |
|
|
|
